ArchitectureCultureDesignSuccess stories

„Greenhouse Silent Disco” – romantyczny mistycyzm roślin w polskim pawilonie na Triennale w Mediolanie.

 

Anna Domin/Architecture Snob

Triennale w Mediolanie to jedno z najważniejszych międzynarodowych wydarzeń poświęconych designowi i architekturze, które w tym roku, w odpowiedzi na zmieniającą się rzeczywistość i wyzwania jakie przed nami stoją, za hasło przewodnie przyjęło sentencję: „Unknown Unknowns. An Introduction to Mysteries”. Główną ideą wydarzenia jest rozpoczęcie dyskursu o wyzwaniach związanych z przyszłością naszej planety oraz namysł nad tym, co wciąż pozostaje niewiadomą we współczesnym świecie. Wśród 23 państw, które podjęły się interpretacji tegorocznego hasła nie zbrakło wyjątkowej instalacji z Polski, która prezentuje, w ujęciu metaforycznym i dosłownym, potrzebę zwrócenia się ku naturze, jej zrozumienia i nawiązania z nią dialogu. Wystawę można oglądać od 15 lipca do 11 grudnia.

Nauka uważności i wrażliwości w rozmowie z przyrodą

 

Photo: Paolo Riolzi

 

„Greenhouse Silent Disco” wpisuje się w tegoroczne hasło przewodnie Triennale poprzez odwołanie do empirycznego poznania natury, próby rozumienia jej i odejście od przedmiotowego traktowania roślin, jako bytów nam podległych. To również odwołania się do romantycznych koncepcji zmysłowego, cielesnego doświadczania przyrody i współodczuwania z nią. Projekt został zainspirowany badaniami realizowanymi przez fizjologa roślin profesora Hazema Kalajiego z Wydziału Rolnictwa i Biologii SGGW w Warszawie, który opracował metodę umożliwiającą monitorowanie kondycji poszczególnych roślin i całych ekosystemów. Profesor Kalaji na podstawie obserwacji fluorescencji chlorofilu bada i podejmuje próbę interpretacji odczuwania roślin, wsłuchując się w ich potrzeby nawiązuje kontakt sprawdzając jak rośliny reagują na różne bodźce. Ten system badawczy pozwala nam podchodzić do roślin, jako organizmów żywych, współodczuwających i komunikujących się z nami. Poznajemy ich język, ukrytą w komórkach wrażliwość na kontakt z człowiekiem i otoczeniem.

 

Kiedy rośliny mówią

 

Photo: Paolo Riolzi

 

Instalacja, zaprojektowana przez Barbarę Nawrocką i Dominikę Wilczyńską (Miastopracownia), przyjmuje formę wypełnionej roślinami szklarni, która umożliwia bezpośredni kontakt ludzi i roślin. Została ona wyposażona w cyfrowe sensory połączone z systemami komputerowymi, dzięki czemu na bieżąco śledzimy i rejestrujemy to wszystko, co „mówią” rośliny, czyli jak reagują na określone potrzeby i zmienne, np. dotyk człowieka czy zmieniające się warunki atmosferyczne na zewnątrz. „Mowę” roślin będzie można zrozumieć za pomocą zmieniających się kolorów świateł LED, a także dźwięków, na które będą ją przekładać systemy komputerowe. 

Warning: preg_match(): Compilation failed: invalid range in character class at offset 12 in /usr/home/Archisnob/domains/archisnob.com/public_html/wp-content/plugins/js_composer/include/classes/shortcodes/vc-basic-grid.php on line 184

Powrót do polskiego romantyzmu jako wizja przyszłości prowadzenia dialogu 

 

Zaprezentowana wystawa i koncepcja zwrócenia się ku naturze i jej poznaniu, nawiązuje również do trwającego właśnie Roku Romantyzmu Polskiego obchodzonego w 200. rocznicę wydania „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza. Podążając za tą ideą, autorzy wystawy prezentują rośliny jako istoty żywe, oddając im tym samym ich podmiotowość. Z jednej strony to swoistego rodzaju zwrócenie się ku przeszłości i czerpania z natury tego, co w niej mistyczne, duchowe i nadrzędne w kontekście obcowania z nimi, z drugiej to połącznie technologii, nauki i nowoczesnej interpretacji, która staje się wehikułem do rozumienia przyszłości, w której musimy nauczyć się żyć na nowo. 

 

„Unknown Unknowns. An Introduction to Mysteries” po Polsku

 

23. Międzynarodowa Wystawa Główna została tak zaprojektowana by łączyć ze sobą wiedzę i doświadczenia świata nauki  i nowych technologii z światem kultury, designu i architektury. „Nieznane Niewiadome” – jest próbą wprowadzenia do tajemnic jakie kryje w sobie to, co nie odkryte i jeszcze niepoznane. To próba stawiania sobie nowych pytań o to, czego jeszcze nie znamy i to w różnych dziedzinach: od ewolucji miasta po oceany, od genetyki po astrofizykę. Głębokie doświadczenie, w które zaangażowani są projektanci, architekci, artyści, dramaturdzy i muzycy, daje zwiedzającemu możliwość obalenia naszego wyobrażenia o świecie, odsłaniając przez nim nieznane tajemnice. W tym miejscu warto dodać, że stworzona przestrzeń przez polski zespół „Greenhouse Silent Disco” idealnie wpisuje się w temat prezentowany na głównej wystawie, wykorzystując i łącząc ze sobą świat nauki, technologii, biologii, designu i architektury. Choć jak mówią sami kuratorzy polskiej wystawy, przestrzeń ta została zaprojektowana dla roślin, a nie dla ludzi, to z pewnością jest to miejsce, które otwiera nową perspektywę postrzegania, doświadczania i rozumienia przyrody przez człowieka.

 

Małgorzata Devosges-Cuber, Michał Duda, Dominika Wilczyńska, Barbara Nawrocka; Photo:Paolo Riolzi

 

Kuratorami polskiej ekspozycji są: Michał Duda i Małgorzata Devosges-Cuber. Produkcja i koordynacja wystawy jest realizowana przez Dominikę Wilczyńską i Barbarę Nawrocką, tworzące duet Miastopracownia. Twórcą koncepcji jest prof. Hazem Kalaji z Wydziału Rolnictwa i Biologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wizualną identyfikację graficzną polskiego pawilonu, we współpracy z Magdaleną Heliasz, przygotowała Nicola Cholewa. Instalacja powstała z inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza we współpracy z Muzeum Architektury we Wrocławiu. Projekt jest współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.