ArchitectureDesign

Empatia i odwaga: O budowaniu na trudnych fundamentach

 

Ósmy numer Architecture Snob dostępny w sieci salonów Empik podejmuje temat odwagi i empatii w architekturze. Bohaterką wydania jest Aleksandra Wasilkowska, której koncepcja „architektury cienia” redefiniuje sposób myślenia o przestrzeniach publicznych i ich znaczeniu społecznym. Obok niej w numerze znajdziemy projekty innych twórców, dla których odpowiedzialność społeczna i innowacyjne podejście są równie ważne jak estetyka.

 

 

Oddaję w Wasze ręce ósmy numer „Architecture Snob”, którego bohaterką jest Aleksandra Wasilkowska — architektka i wizjonerka, która z odwagą podejmuje tematy marginalizowane przez główny nurt. To numer o empatii, która staje się siłą napędową odwagi. Bo jak być odważnym w projektowaniu, jeśli nie potrafimy dostrzec drugiego człowieka i jego potrzeb? Jak pisać o architekturze, kiedy świat wciąż pogrąża się w chaosie?

 

Pisząc te słowa, zmagamy się ze skutkami ostatnich powodzi, które przetoczyły się przez Polskę, oraz z coraz bardziej odczuwalnymi konsekwencjami zmian klimatycznych. Te wydarzenia dobitnie pokazują, że jako architekci nie możemy pozostać obojętni. Nasze projekty muszą odpowiadać na realia świata, który staje się coraz bardziej niestabilny, a naszą odpowiedzią na te wyzwania musi być nie tylko odwaga, ale i empatia.

 

Aleksandra Wasilkowska redefiniuje przestrzeń publiczną, tworząc architekturę, która jest inkluzywna, sprawiedliwa i zrównoważona. Jej koncepcja „architektury cienia” odnosi się do tych miejsc i przestrzeni, które na co dzień są ignorowane, ale pełnią kluczową rolę w życiu społeczności — targowiska, bazary, miejskie szalety. To architektura, która łączy funkcjonalność z troską o użytkowników, odzwierciedlając wielokulturowość i zróżnicowanie współczesnych miast.

 

Bohaterom tego numeru nie brakuje empatii i odwagi. Projekty Pawlaka & Stawarskiego pokazują, jak oryginalne podejście do wnętrz może stać się nośnikiem głębszego znaczenia. ArchiGrest, pracując nad Kopcem Powstania Warszawskiego, udowadnia, że z pozornie niechcianych miejsc można stworzyć przestrzenie pełne symboliki i nowego życia. Hugon Kowalski angażuje się w projekty, które łączą ekologię z troską o lokalne społeczności, udowadniając, że architektura może być odpowiedzią na wyzwania współczesnego świata, takie jak zmiany klimatyczne czy degradacja środowiska.

 

W tych czasach pełnych wyzwań warto wrócić do książek, które uczą nas empatii i zrozumienia. O tym właśnie rozmawiamy z Tomaszem Makowskim, dyrektorem Biblioteki Narodowej, który w wywiadzie mówi o swojej pasji do książek i o tym, jak przestrzeń biblioteki może inspirować nas do refleksji i działania w zmieniającym się świecie.

 

Zapraszam do lektury i do dyskusji. Czas, w którym żyjemy, wymaga od nas odwagi, ale przede wszystkim głębokiej empatii. Tylko wtedy architektura może stać się prawdziwym narzędziem zmiany.

 

Marcin Szczelina,  

redaktor naczelny